Wzorcowanie czy legalizacja urządzeń pomiarowych? Te często utożsamiane ze sobą terminy warto wyjaśnić i ustalić jakie czynności powinniśmy wykonywać wobec posiadanych u siebie urządzeń.
Obie czynności, a w zasadzie także trzecia – kalibracja, opisują generalnie proces sprawdzania przyrządów pomiarowych. Zaznaczmy najpierw, że kalibracja i wzorcowanie to synonimy, które opisują czynność polegającą na porównaniu wskazań przyrządu pomiarowego lub wzorca do innego wzorca wyższego rzędu, w określonych warunkach. Wzorcowanie pozwala na precyzyjne wyznaczenie błędów wskazania w punktach, błędy te z kolei podawane są z niepewnością pomiaru. Potwierdzeniem wykonania wzorcowania jest świadectwo wzorcowania, nazywane też świadectwem kalibracji. Wzorcowanie służy potwierdzeniu, że dany przyrząd może pod kątem dokładności realizować dane zadanie pomiarowe. Jest to więc czynność związana bezpośrednio z zapewnieniem jakości.
Co innego legalizacja. Jest to czynność polegająca na sprawdzeniu czy przyrząd spełnia wymagania zawarte w prawie, najczęściej stosownej dyrektywie. Legalizacją zresztą to nic innego, jak dopuszczenie do zastosowań „legalnych” – prawnych. Potwierdzeniem wykonania jest świadectwo legalizacji, które nie podaje konkretnych wartości błędów a jedynie potwierdzenie spełnienia wymagań i przynależność do klasy, nie jest więc użyteczne w zapewnieniu jakości. Legalizacja jest obligatoryjna dla zastosowań związanych z metrologią prawną.
Porównanie między wzorcowaniem a legalizacją w tabeli porównawczej poniżej.
